۲-۲- تعریف ذهن آگاهی

واژه ی ذهن آگاهی[۱] ازکلمه “ساتی”[۲]  که در زبا ن مقدس بوداییان[۳] به معنای داشتن آگاهی، توجه و یادآوری می­باشد، نشأت می­گیرد (بودهی[۴]، ۲۰۰۰). ذهن آگاهی شکلی از مراقبه[۵] است که ریشه در تعالیم و آئین­های مذهبی شرقی خصوصاً بودا دارد (اوست[۶]، ۲۰۰۸). کارلن و لانگر[۷](۲۰۰۶) از ذهن آگاهی به عنوان وضعیت شناختی یاد کردند و با صراحت بیان نمودند که بین ذهن آگاهی ومراقبه بودایی[۸] تمایز وجود دارد. البته نباید منکر شباهت آنها شد. مراقبه ذهن آگاهی فقط یک نوع خاص از مراقبه بوده و سایر اعمالی چون مراقبه متمرکز که نیاز به توجه متمرکز روی یک محرک مجزا همچون یک کلمه، صدا یا شمع دارد متفاوت است (دونه، اسلاتر و لاتز[۹]، ۲۰۰۸). در آغاز قرن بیستم، ویلیام جیمز پیش­بینی کرد که بودایسم تأثیر عمده­ای بر روی روانشناسان غربی خواهد گذاشت. اکنون بیش از دو دهه است که پیش­بینی او با علاقه روزافزون به یکپارچه­ سازی روانشناسی غربی و معنویت شرقی به وقوع پیوسته است و روانشناسان بسیاری به دنبال آموزه­های بودایی و تکنیک­هایی برای آموزش ذهن هستند (اشتاین[۱۰]، ۱۹۹۶؛ لئو و مک­مین[۱۱]، ۲۰۰۵). علایق روانشناسان دربرگیرنده شناخت قواعد درمانی، آگاهی از محدودیت­های رویکردهای درمانی کنونی، شیفتگی کنونی جامعه غربی به شرق و گرایش جهانی به یکپارچه سازی رواندرمانی است (لئو و مک­مین، ۲۰۰۵). نمونه ویژه­ای از این گرایش، یکپارچه سازی تمرین­های معنوی شرقی با درمان­های شناختی ـ رفتاری است.

[۱] – Mindfulness

[۲] -Sati

[۳] – Pali

[۴] -Bodhi

[۵] -Meditation

[۶] -Ousth

[۷] – Karln & langr

[۸] – Buddhist Meditaion

[۹] – Dunne , Slagter & Lutz

[۱۰] – Stein

[۱۱] – Leo & Mack Maine

 متن کامل پایان نامه